Η Χαραυγή μελετητών τής Βίβλου

ΕΙΣ ΗΜΑΣ ΑΙ ΓΡΑΦΑΙ ΣΑΦΩΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΣΙΝ

"Οτι ή έκκλησία εϊναι ό «Ναος τοϋ Ζώντος Θεοϋ» — είδι-κώτερον δε «το ποίημα τών χειρών Αύτοϋ.» "Οτι ή οίκοδομή τοϋ ναοϋ τούτου ύπήρξεν ήδη έν προόδω καθ’ όλον τον εύαγγελικον αιώνα — τον Χριστοϋ καταστάντος έκτοτε Λυτρωτοϋ τοϋ κόσμου, και άκρογωνιαίου λίθου τοϋ Ναοϋ Αύτοϋ, διά μέσου τοϋ όποίου, όπόταν ούτος θά έχη περατωθή, ή εύλογία τοϋ Θεοϋ θά έλθη «εις πάντα τον λαόν» και διά μέσου τοϋ όποίου, ούτοι θά έχωσι πρόσοδον προς Αύτόν. — Α ’Κορ. γ’ 16, Έφ. β’ 20, Γέν. κη’ 14, Γαλ. γ’ 29

"Οτι έν τώ μεταξυ ή σμίλευσις, ή διαμόρφωσις και ή στίλ-βωσις τών άφιερωμένων πιστών, είς τήν ύπέρ άμαρτίας καταλλαγήν τοϋ Χριστοϋ προχωρεϊ, όπότε δε και ό τελευταϊος έκτών ζώντων τούτων «λίθων» τών έκλεκτών και πολυτίμων θά έχη έτοιμασθή, ό μέγας άρχιεργάτης θέλει συναγάγει πάντας έπι τώ αύτώ, διά τής πρώτης άναστάσεως, και ό ναός θέλει πληρωθή διά τής δόξης Αύτοϋ, και θέλει είσθαι το έντευκτήριον μεταξύ Θεοϋ και άνθρώπων, καθ’ όλην την Χιλιετηρίδα. — Άποκ. ιε’ 5-8

"Οτι το θεμέλιον τής έλπίδος τής Έκκλησίας και τοϋ κόσμου έγκειται εις το γεγονος ότι ό Ίησοϋς Χριστος διά τής χαριτος τοϋ Θεοϋ, έγεύθη θάνατον ύπερ παντος άνθρώτου, «Άντί-λυτρον ϋπερ πάντων» και θέλει είσθαι το φώς το άληθινον «το φωτϊζον πάντα άνθρωπον έρχόμενον είς τον κόσμον» «έν καιροϊς ίδίοις.» — Έβρ. β’ 9, Ίωάν. α’ 9, Α ’Τιμ. β’ 5, 6

"Οτι ή έλπις τής Έκκλησίας είναι ότι θά γίνη όμοία προς τον Κύριον αύτής. «"Οψεται Αύτον καθώς έστίν» θά γίνη «κοινωνος θείας φύσεως» και θά «συμμετάσχη εις τήν δόξαν Αύτοϋ ώς συγκληρονόμος Αύτοϋ.» — Α’ Ίωάν. γ’ 2, Ίωάν. ιζ’ 24, Ρωμ.η’ 17, Β’ Πέτρ. α’ 4

"Οτι ή παροϋσα άποστολή τής Έκκλησίας είναι ή τελειο-ποίησις τών άγιων, διά το μέλλον έργον τής ύπηρεσίας όπως άναπτύξη εις έαυτην πάσαν χάριν, όπως γίνη μάρτυς τοϋ Θεοϋ εις τον κόσμον και όπως προπαρασκευασθώσιν ϊνα γίνωσι βασιλεϊς και ιερεϊς έν τώ μέλλοντι αί ώνι. — Έφεσ. δ’ 12, Ματθ. κδ’ 14, Άποκ. α’ 5, 6, κ’ 6