Ang Pagtoo Nagadasig Ug Pasalamat
|
Yabeng Bersikulo: “Busa magmapasalamaton kita tungod sa atong pagpakadawat ug gingharian nga dili matarug ug tungod niana ihalad ta ngadto sa Dios ang makapahimuot nga pagsimba, nga inubanan sa pagtahud ug pagkahadlok.” Piniling Sulat: |
KINAHANGLAN NGA KITA KANUNAY mapasalamaton sa atong Langitnong Amahan, kay utang nato kaniya ang tanan kanato pinaagi sa iyang bugtong anak nga si Hesus. Ang tanang butang iya sa Amahan ug sa Anak. (I Cor. 8:6) Atong mahinumduman ang mga pulong ni Pablo, “Wala ba kamo masayud nga ang inyong lawas templo sa Espiritu Santo nga nagapuyo sa sulod ninyo, ug nga kini inyong nabatonan gikan sa Dios? Kamo dili na inyo sa inyong kaugalingon, kay gipalit na kamo sa usa ka bili. Busa himayaa ninyo ang Diyos diha sa inyong lawas.” (I Cor. 6:19,20) Ang atong pagsabot niini nagpakita nga ang atong oras, abilidad, impluwensya, pamaagi ug ang tanan nga bililhon, iya sa Diyos, bisan ang aton mismong kinabuhi.
Ang atong Langitnong Amahan nag atiman kanato ug nahigugma kanato sa maayo. Ang tanan nga maanindot, putli, lunsay ug matood nga butang naga gikan sa “Amahan sa Kahayag” (Santiago 1:17), ug gihatag kanato pinaagi ni Ginoong Hesus. Ang Diyos adunay kalabutan ug kabalaka bisan sa pinaka gamay nga mga butang sa atong kinabuhi. Kalipay sa Ginoo nga mulantaw ubos sa balaanong probidensya. Ang atong pagtoo ug pagsalig sa Diyos maka ingon kanato sa kanunay magbantay sa mga pribilihiyo sa pagduol nato kaniya pinaagi sa atong Ginoo ug Magtutudlo para sa iyang tabang ug pagdasig, konsolasyon, giya ug pahulay. “Umari kamo kanako, kamong tanan nga nabudlay ug nabug-atan, ug papahulayon ko kamo.” (Mateo 11:28; Salmo 29:11; 36:5,7) Ang atong pagtoo magdasig gayud ug pagpasalamat sa kasingkasing, ug magasanay diha kanato ang kalinaw ug pagpahulay diha sa Diyos. Tungod kay kita nasayod nga siya lig-on ug kusgan para kanato. Si Jehova magahatag ug kusog sa iyang katawohan: Si Jehova magapanalangin sa iyang katawohan sa pakigdait.”—s. 29:11
Mapasalamaton kitang nakaamgo nga si Hesukristo mao ang atong langitnong higala, ug tighupay. Ang iyang kinaiya nahiuyon diha sa Diyos nga Amahan nga gipasabot ni Apostol Pablo “panganinaw sa himaya sa Dios ug tukma nga hulad sa iyang kinaiya.” (Heb.1:3) Ang giladmon sa atong pagtoo maoy magsugo kanato nga mosunod sa mga ehemplo ni Apostol Pablo sa dihang iyang gideklarar iyang kaugalingon nga naga sunod kang Kristo. (I Cor. 11:1; Eph. 5:1,2) Ang pagsunod sa kinaiya ug disposisyon ni Kristo maoy magdala sa mga nagasunod sa Magtutudlo nga mapahiubsanon, mahugugmaon, ug malunong kasingkasing…sama kang Kristo.tImitating the character traits and disposition of Christ will lead the footstep follower of the Master to be a humble, loving, and tenderhearted person—as he was. “Ipahiubos ninyo ang inyong kaugalingon ilalum sa gamhanang kamot sa Dios, aron kamo iyang igatuboy unya sa gitagal nga panahon. Itugyan ngadto kaniya ang inyong tanang kabalaka, kay siya may kahangawa man alang kaninyo.” (I Pet. 5:6,7) Kada adlaw sa atong paglakaw sa hagip-ot nga dalan, ang atong kinaiya mao kadtong gisulti sa Salmo 116:12-14: “Unsa man ang akong igabayad kang Jehova Tungod sa tanan niyang mga kaayohan kanako? Dawaton ko ang kopa sa kaluwasan, Ug pagasangpiton ko ang ngalan ni Jehova. Magabayad ako sa akong mga panaad kang Jehova, Oo, diha sa atubangan sa tanan niyang katawohan.”
Isip matinud-anon nga mga anak sa Diyos, kanunay kitang mapasalamaton sa atong Amahan sa iyang balaanong pag atiman ug pagdala sa tanang parte sa atong kinabuhi. Angay usab natong masayran pinaagi sa pagtoo nga anaa ubos kaniya ang tanang pag kontrolar ug hingpit ka kahan-ayan sa iyang maanindot nga plano. Kini angay nga makadasig kanato nga maninguha nga makab-ot nato ang atong mga konsagradong mga saad, bisan hangtod sa kamatayon, uban sa kahibalo nga kon matinud-anon kita madawat nato ang himaya, pagdayeg, ug walay kamatayon. (Roma 2:7). Ang pagsalig kaniya sa hingpit, nga muambit sa iyang grasya, kita tinudanay nga makaingon, “Salamat sa Dios tungod sa iyang gasa nga dili maasoy sa pulong.” (2 Corinto 9:15)